Αφιέρωμα στην Ελληνίδα Μάνα

συντάκτης admin · 8 Μαΐου 2018

Αφιέρωμα στην Ελληνίδα Μάνα

Η έκθεση εικόνων «Αφιέρωμα στην Ελληνίδα Μάνα» που στήθηκε στο σχολείο μας από την καθηγήτρια κ. Ελένη Καραθανάση με την βοήθεια μαθητών του την Δευτέρα 7 Μαΐου έχει περιεχόμενο και τίτλο από την ομώνυμη έκδοση της Βουλής των Ελλήνων του 2009. Οι εικόνες με μορφές μητέρας και παιδιού που ζωγράφισαν σε πίνακές τους επιφανείς Έλληνες ζωγράφοι του 19^ου και 20^ου αιώνα έχουν ιδιαίτερη σημασία για τα αισθήματα που εκφράζουν σε διάφορες καταστάσεις της ζωής, όπως περιγράφονται στο σημείωμα που ακολουθεί. Την έκθεση συνοδεύουν επίσης δυο δημοτικά τραγούδια (νανουρίσματα) και δυο ποιήματα του Γεωργίου Βιζυηνού.

Όλα, εικόνες και ποιήματα, δείχνουν τον σεβασμό αλλά και την φροντίδα που αξίζει το μόνο πρόσωπο που περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο ξέρει να αγαπά και μπορεί να υποφέρει για εκείνο που αγαπά–αισθήματα που αποδίδει με πρωτότυπο και έξοχο τρόπο ο πίνακας «Αντιστροφή των ρόλων».

ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ ΣΕ ΠΙΝΑΚΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΖΩΓΡΑΦΩΝ

(1850-1950)

Οι εικόνες της έκθεσης εκφράζουν με την φαντασία και την τέχνη των ζωγράφων-δημιουργών τους συναισθήματα της μητέρας σε διάφορες καταστάσεις που την συνδέουν με το παιδί της στα πρώτα χρόνια της ζωής του. Συναισθήματα που ήταν, είναι και θα είναι μοναδικά για τον λόγο ότι αυτή είναι εκείνη που φέρνει τον νέο άνθρωπο στον κόσμο.

Είναι η υπομονή, όπως- ιδιαίτερα σε παλαιότερες εποχές- και η ψυχική αντοχή στο διάστημα της εγκυμοσύνης απέναντι στον φόβο που προκαλούσαν τότε οι κίνδυνοι του τοκετού.(Εικ. 1)
Είναι το συναίσθημα της λύτρωσης αλλά και το συναίσθημα της ικανοποίησης για το υγιές παιδί που έχει φέρει στον κόσμο. (Εικ.2-3)
Σε τέσσερις άλλες εικόνες αποδίδονται σκέψεις και συναισθήματα σε δύσκολες καταστάσεις.
* Είναι η αγωνία της μάνας που βρίσκεται κοντά στο άρρωστο παιδί της.
(Εικ. 4)
* Είναι η απόγνωση σε μια βαριά αρρώστια της κόρης και η ελπίδα που
στηρίζει μόνο στο τάμα για την σωτηρία της.(Εικ. 5)

* Είναι ο τρόμος σε μια φυσική καταστροφή που την κάνει να φεύγει όσο
πιο γρήγορα μπορεί κρατώντας το παιδί στην αγκαλιά της.(Εικ. 6)
* Είναι ο πόνος από το φοβισμένο παιδί σε μια από τις πολλές δοκιμασίες
της καθημερινής ζωής σε περασμένες εποχές.(Εικ.7)

Μια εντελώς διαφορετική κατάσταση που είναι δύσκολο να φανταστούμε στην σύγχρονη εποχή εκφράζει η εικόνα της μητέρας που για κάποιο λόγο δεν μπορεί να θηλάσει το παιδί της, ζητάει και βρίσκει την βοήθεια από την «ψυχομάνα» που θηλάζει και το δικό της παιδί. (Εικ. 8-9)
Επτά εικόνες αποδίδουν σκηνές αγάπης, χαράς και ευτυχίας. (Εικ. !0-16)
Τρεις άλλες εικόνες περιγράφουν σκηνές που είναι δύσκολο ή εντελώς αδύνατο να φανταστούμε στην εποχή μας.
* Η μάνα και το παιδί που χαίρονται σε μια παιδική συναυλία.(Εικ. 17)
* Η μάνα που μαζί με άλλους συγγενείς χαίρεται για τους αρραβώνες του παιδιού της. Το αιώνιο ανθρώπινο στοιχείο στις εικόνες αυτές φαίνεται πως είναι η ελπίδα για μια ευτυχισμένη ζωή του παιδιού. (Εικ. 18-19).
Μοναδική και ξεχωριστή για την πρωτοτυπία της είναι η εικόνα με τον τίτλο: «Αντιστροφή των ρόλων»:Δεν είναι η μάνα που δίνει το φαγητό με το μικρό κουτάλι στο στόμα του παιδιού της, αλλά το παιδί που κάνει το ίδιο για την μάνα. Η ιδέα είναι πρωτότυπη και έχει ιδιαίτερη σημασία και για την εποχή μας ίσως για την σκέψη της μάνας ότι το παιδί της θα της δώσει αργότερα έστω και λίγη από την αγάπη που είχε κάποτε και εξακολουθεί να έχει η ίδια γι’ αυτό.(Εικ. 20)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ (13-5-2018)

3^ο Γυμνάσιο Συκεών

Η ΕΥΧΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ

Κάμε, Χριστέ και Παναγιά, και θρέψε το παιδί μου.

να μεγαλώσει, να θραφεί, καλό παιδί να γίνει.

Τύχη χρυσή ας τού δίνετε και φώτιση μεγάλη,

να μάθει γράμματα πολλά και φρόνιμο να γίνει,

για να κερδίζει χρήματα, παντού καλά να κάνει,

ένα και είκοσι σκολειά μ’ αληθινούς δασκάλους,

να μάθουν γράμματα οι φτωχοί, άνθρώποι να γενούνε,

να μάθουν πως ο καθείς μας χρεωστεί βοήθεια να δίνει

εις τα σκολειά, στις εκκλησιές και στα ορφανεμένα.

ΔΗΜΟΤΙΚΌ ΤΡΑΓΟΎΔΙ

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ

ΜΗΤΡΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Χήνα μου, άπλωσ’ τα φτερά, να πλύνω του παιδιού μου,

αϊτέ μου, τα φτερούγια σου, να απλώσω τ’ αγοριού μου,

κι’ εσύ, αηδόνι μου χρυσό, στην κούνια να καθήσεις,

με την γλυκειά σου την φωνή να μού το νανουρίσεις,

και σαν το ιδείς να κοιμηθεί, τα μάτια του να κλείσει,

τρέξε τον Ύπνο φώναξε να μού το σεργιανίσει.

Έλα, Ύπνε, και πάρε το, παν’ το στα περιβόλια,

και γέμισε τους κόρφους του τριαντάφυλλα και ρόδα,

τα ρόδα θα είναι της μάνας του και τ’ άνθη του κυρού του

και τα χρυσά τριαντάφυλλα θανά ’ναι του νονού του.

ΔΗΜΟΤΙΚΌ ΤΡΑΓΟΎΔΙ

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ

Η ΜΗΤΕΡΑ

Πώς να πειράξω την μητέρα,	Αυτή με τρέφει και με ντύνει
Να κάνω εγώ να λυπηθεί	όλο το χρόνο που γυρνά,
Που όλη νύχτα κι’ όλη μέρα,	και δίπλα στη μικρή μου κλίνη,
για το καλό μου προσπαθεί;	σαν αρρωστήσω ξαγρυπνά.

Πώς να αρνηθώ ή να αναβάλω	Αυτή σαν πέσω και χτυπήσω
ό,τι ορίζει κι’ απαιτεί,	φιλά να γειάνει την πληγή.
αφού στη γη δεν έχω άλλο	Αυτή, τι πρέπει να αφήσω
κανένα φίλο σαν κι’ αυτή;	και τι να κάνω μ’ οδηγεί.

Αυτή στα στήθη τα γλυκά της	Πως το λοιπόν τέτοια μητέρα
με είχε βρέφος απαλό,	να κάμω εγώ να λυπηθεί
με κάθιζε στα γόνατά της	που όλη νύχτα κι’ όλη μέρα
και μ’ έμαθε να ομιλώ.	για το καλό μου προσπαθεί;

Γ. ΒΙΖΥΗΝΟΣ

ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ Η ΑΓΚΑΛΙΑ

Κι’ αν μού κτίστε και παλάτια	Κι’ αν μού στήστε κι’ ένα θρόνο
και μού πείτε:-Κάτσ’ εδώ,	με χρυσάφι καπνιστό,
δεν γυρνώ τα δυο μου μάτια	μήδ’ αυτόν, σας βεβαιώνω
μια στιγμούλα να τα ιδώ.	δεν θενά τον λυμπιστώ.

Καθενού πουλιού τ’ αρέσει
μόνο η ίδια του φωλιά.
Μένα μοναχά μια θέση:
Της μαμάς μου η αγκαλιά!